Als ik mijn blogposts terug bekijk, zou je bijna denken dat mijn veldwerk bijna enkel uit moeilijkheden en problemen bestond. Maar nu ik een paar dagen terug in Mekelle ben en mijn veldwerk erop zit, besef ik dat de afgelopen 2 maanden misschien wel de beste van mijn leven tot nu toe waren.
Ik mis nu al de wandelingen (of het bajaj (kleine taxi) ritje indien ik nog te moe was of te laat was opgestaan) ‘s ochtends voor 7u doorheen heel Alamata naar Getachews huis voor ontbijt. Maar ook de ritten in de overvolle stinkende taxi’s met de naar boter ruikende lawaaierige oude vrouwen, of de jeep die nog vol modder hing van de vorige dag, maar vooral de prachtige landschappen en de vriendelijke mensen die me iedere ochtend begroetten mis ik al.
39 Veldwerkdagen lang was het puur genieten en ja ik was zo graag aan de 40 geraakt, maar helaas stak de projectauto daar een stokje voor, door het te begeven. Daar moet je je dan maar bij neerleggen en blij zijn dat de auto het tot dan, ondanks alle moeilijkheden en een paar lekke banden, heeft vol gehouden. Uiteindelijk zal ik toch nog aan 40 geraken, want ik kan mee op Ward zijn laatste veldwerkdag 🙂 en oké misschien moet ik 39+1 zeggen, maar 40 klinkt mooier.
Laurens in Ethiopië 